Naam auteur: bureaumulder

Traag Transport

Woensdag 8 oktober 2008 belt onze vriend Akis dat zijn vader de auto komt brengen. Of we hem op willen wachten bij de school, die achter ons huis ligt. We hebben in de eerste week van ons verblijf nog geen geschikte auto kunnen vinden om aan te schaffen, dus moeten we er een huren. Natuurlijk doen we dat bij onze vrienden van Car Hire Hermes in Dassia. Tijdens onze vakanties zijn ze altijd heel goed voor ons geweest en we hebben ze ervaren als heel fijne mensen.
Tijdens de rit naar Dassia, waar Hermes bedrijf voert, slaat de motor keer op keer af. Dat is toch geen enkelprobleem, ald de bejaarde Griek. Hij heeft een speciale manier om dit op te lossen…

Buddies

Bud heeft een paar dagen de tijd aan zichzelf omdat zijn vrouw Sarah op familiebezoek in Engeland gaat. Het stel heeft geen kinderen, maar wel een grote veestapel, te weten 5 honden, 8 katten en 12 schapen. Sarah maakt zich grote zorgen om het welzijn van de dieren tijdens haar afwezigheid, maar Bud stelt haar gerust, het komt allemaal goed. En zij vertrekt.
Bud besluit de dag voor haar terugkomst zijn maatje Bert uit te nodigen voor een ouderwets avondje onder vrienden. De nodige drank wordt genuttigd en wanneer Bud de volgende dag wakker wordt, doet hij een gruwelijke ontdekking…

Kijk, een kaiki

Vanuit Messonghi, het gezellige havenstadje aan de zuidoostkust van Corfu vaar ik mee op een kaiki met als bestemming de beroemde Blue Lagune. De boot volgt de schitterende groene kustlijn van Corfu helemaal naar de uiterste punt van Corfu. Schilderachtige vissersplaatsjes als Petriti en Boukari komen voorbij, alsook het pittoreske bergdorpje Chlomos. Helemaal zuidelijk Corfu wordt het ruime sop gekozen en maken we de oversteek naar het vaste land van Griekenland. Onderweg krijgen we attractieve begeleiding…

Kapitein Antonios

Van vrienden kregen wij tijdens een zeer uitgebreid etentje de tip om een boottocht te maken met Antonios (die zich later zou voorstellen als: I’m Greek, NOT Italian!). We zijn op zijn woord afgegaan en hebben ons opgegeven om op een donderdag samen met kapitein Antonios Markos en zijn charmante vrouw Maria een boottocht te maken langs de oostkust van Corfu.
Dat is echt een aanrader, bleek al heel snel. De prachtige oostkust van Corfu die je nu eens van afstand kan bekijken, nooit vermoede strandjes en een snorkelparadijs waar je alleen van kan dromen. We leggen aan op een van die strandjes en worden daar flink verrast…

The Treehouse Society

7 augustus van het jaar 2024 zal de geschiedenisboeken ingaan als die gedenkwaardige dag dat in Agios Ioannis (Corfu) de eerste meeting plaats vond van de Treehouse Society. Een zeer onlangs opgerichte society, waarvan door een snel groeiend ledenaantal al snel duidelijk werd dat het noodzaak was om een gerichte koers uit te zetten en een programma op te stellen. Dit om wildgroei tegen te gaan, daar de oppervlakkige meerderheid van de mensheid zich blindelings aansluit bij een populaire en in ras tempo groeiende vereniging.
Tijdens deze gedenkwaardige gebeurtenis werden enkele harde noten gekraakt…

De jongen en de zee

De jongen en de zee De jongen loopt over het strand, gelukkig, in zijn element. Zijn voeten zijn gewend aan

Alles plat

We rijden in de heuvels rond Agios Matheos, op weg naar een afspraak in Agios Gordios. Op een stille weg hebben we wat oponthoud. In een scherpe bocht treffen we midden op de weg een doodgereden slang aan. Het beest moet bij leven minstens anderhalve meter lang geweest zijn, getuige de twee lange helften die we zien liggen. De achterste helft, zonder kop, kronkelt nog. Ik besluit om de ongelukkige fietsband van de weg te halen. Het wordt anders zo’n rommeltje op de weg. Ik parkeer de auto aan de kant en loop naar de onfortuinlijke slang toe. Dan wacht mij een verrassing…

De Verdwaalden #2

Inmiddels ben ik erachter wat het geheimzinnige geluid veroorzaakte. Ik ben blij dat het niet een in de fabriek wonende verwilderde zwerver is met een groezelige haardos en handen als berenklauwen.
Maar ik vind wel verschillende sporen van menselijke bewoning, waarschijnlijk van illegalen die zich geen onderdak kunnen veroorloven. En dan gaan mijn gedachten malen. Hoe heeft hun leven er uit gezien, voor en na hun vertrek uit eigen land en hoe vergaat het ze nu? Dan valt mijn oog op geschriften die op de muren gekalkt zijn…

De Verdwaalden #1

Mirjam is naar de Tango en ik besluit tot een nieuwe foto excursie: De Verlaten Fabriek! Wat moet je daar nu mee, vraagt menigeen zich af. Nou, allereerst gaat in deze fabriek zich een scene afspelen uit mijn nog te voltooien misdaadroman. Dus ga ik er een aantal foto’s maken om de sfeer te snuiven.
Maar je kunt op zulke locaties ook schitterende juweeltjes fotograferen! Ik hou van de verlatenheid, het verval, de verwoesting en de verrotting. Dat in aanmerking genomen realiseer ik mij wel dat voorzichtigheid geboden is. Hier en daar staat de boel echt op instorten.

Feesten, altijd maar feesten

Wij genieten van onze gekoelde drankjes en de rust van Strongili, een klein dorpje ergens midden op Corfu. Kinderen fietsen onvermoeibaar hun rondjes en een hond snuffelt wat aan een papieren verpakking. Een stokoud besje met kromme beentjes en beladen met een bos kreupelhout strompelt moeizaam op haar stok steunend voorbij. Dan komt vanuit het restaurant een vriendelijk uitziende blonde dame naar ons tafeltje en vraagt wat wij willen eten. Navraag leert dat dit Voula is.
Wij laten ons voorlichten en bestellen beiden een hoofdgerecht. Voula legt ook uit dat er binnenkort het jaarlijkse zang- en dansfeest wordt georganiseerd. En dat wij welkom zijn…

Ik feest dus ik besta

De Grieken houden van feesten, zoveel is ons wel duidelijk geworden in de jaren dat wij op Corfu wonen. Zo erg houden ze van feesten, dat ze weinig of geen aanleiding nodig hebben om een feest te initiëren. Wat doe je dus als er een feest aan zit te komen? Dan geef je van te voren een feest!
Tijdens een lekkere maaltijd in ons vakantiedorp, liet Areti, eigenaresse en tevens naamgever van de taverna, terloops vallen dat er op vrijdag een groot feest gegeven zou worden. Nou, dat lieten wij ons geen twee keer zeggen…

The sound of silence

Het bergpad waarop ik mij begeef, is niet bepaald geplaveid. Het is bezaaid met kiezels en keien en is hier en daar overwoekerd door onkruid en struikgewas. Naarmate ik vorder, wordt de natuur vijandiger. Stekels formaat tandenstoker en scherpe dorens trekken mij regelmatig aan mijn shirt. De desolaatheid van de omgeving wordt versterkt door de aanwezigheid van een grote groep mieren, druk doende een ongeïdentificeerd zeer harig kadaver te ontmantelen. Iets vererop vind ik een slangehuid. Ik bedenk mij dat ik het enige menselijke wezen in de wijde omtrek ben.
De stilte is oorverdovend. En dan komt een mens wel eens op diepere gedachten dan de dagelijkse dingen…

Scroll naar boven