Plannen voor vandaag: auto huren, inkopen doen, afspraak met Jan & Wilma bij Greco

Na een lekker ontbijtje – Mirjam was even naar het dametje in haar buurtsupermarktje gelopen – werd onze vantevoren door Jan besproken huurauto gebracht. Dat wil zeggen: of ik even mee wilde gaan naar het verhuurburo tien minuten hiervandaan. Dat bleken tien Griekse minuten, oftewel twintig minuten Nederlandse tijd te zijn, namelijk in Sidari. De jongedame die me kwam halen reed met evenveel waanzin en doodsverachting als een gemiddelde Griekse Formule 1 coureur, dus ik had toch wel vijf minuten meer tijd nodig om weer thuis te komen. Ik zorgde nog voor wat verwarring door per ongeluk – ik zweer per ongeluk! – 48 euro te verstaan, in plaats van 84. Dat had wat scherpe dialogen met onze verhuurder via de telefoon tot gevolg, maar na wat hoofdrekenen van mijn zijde kwam ik tot de conclusie dat 16 euro per dag voor een huurauto inderdaad te goedkoop was.
Ons eerste reisdoel was natuurlijk de Lidl, net voor Corfu-stad! Bier, water, kaas, vis, chips, zeep, vlees, wijn, vruchtensap en zelfs enkele groenten werden in enorme hoeveelheden ingeslagen en Polle was zelfs benauwd dat het niet allemaal ingeladen kon worden. “Dan ga jij toch lopen?”, zei ik vrolijk, maar Polle zag er de humor niet van in. Met wat geduld en een timmermansoog hebben we het allemaal weten te stouwen en konden in Acharavi de voorraadkasten gevuld worden.
Na de middag rustig doorgebracht te hebben zijn Mirjam en ik op het gemak naar Dassia gereden om daar met Jan en Wilma te gaan eten bij Greco, terwijl Joni & Polle hier bleven en zelf een restaurant uitgezocht hebben.

Wij hadden de reis ruim ingepland, want ik had het fototoestel meegenomen, zodat ik onderweg vast wat aan mijn verzamelingen kon gaan werken: foto’s van wegrottende autowrakken, verlaten skeletten van onvoltooide huizen en heiligenhuisjes. Het was maar goed dat ik mijn geheugenkaartje vantevoren leeg gemaakt had, zoveel kwamen we er tegen. Helaas heb je ze soms net te laat in de gaten als je er met 80 km/p.u. aan komt suizen, dus regelmatig heb ik stukken achteruit moeten rijden en op gevaarlijke plekken moeten parkeren om een geslaagd kiekje te maken. Vooral de heiligenhuisjes staan vaak op gevaarlijke plaatsen, maar dat lijkt me logisch. Hoe dan ook, veel driftig toeterende en seinende Grieken die ons wild gesticulerend passeerden.

We zijn nog even via Kommeno gereden, waar ik de pronkstukken van de collectie – dat weet ik nu al – gefotografeerd heb: een steenoude keisverrotte Mercedestruck nog compleet beladen met toiletpotten en het skelet van een enorm etageshoog hotel.
Daarna hebben we Jan en Wilma ontmoet bij Greco en hebben daar een uiterst genoeglijke avond met hen beleefd. Zeer ongebruikelijk was het feit dat we daar slechts met z’n vieren zaten, terwijl het daar normaal altijd bomvol zit. Nu is het pas het begin van het seizoen, maar het geeft toch wel aan dat het weer een somber jaar wordt voor de toeristenmachine.
Heerlijk gegeten en gezellig gebabbeld met Jan en Wilma. Laatstgenoemde had net weer een nieuwe Hollander uitgegeven en ze bedankte me voor de bijdrage die ik eraan geleverd heb. Het is leuk om je eigen pennenvruchten terug te zien in een blad dat best wel veel verspreid en gelezen wordt. Ik heb er al enkele leuke reactie op gehad. Onder andere van Fransje en van Alex: Why don’t you write an article about Alex Teverna? OK Alex, next year.
Na de afspraak gemaakt te hebben dat Jan & Wilma een keer bij ons komen koffie drinken en dat we dan hier in de buurt gaan eten, aanvaarden we de terugreis door de pikdonkere binnenlanden van Corfu en bereiken tot onze niet geringe verbazing veilig Acharavi.