Zeven augustus van het jaar 2024 zal de geschiedenisboeken ingaan als die gedenkwaardige dag dat in Agios Ioannis (Corfu) de eerste meeting plaats vond van de Treehouse Society. Een zeer onlangs opgerichte society, waarvan door een snel groeiend ledenaantal al snel duidelijk werd dat het noodzaak was om een gerichte koers uit te zetten en een programma op te stellen. Dit om wildgroei tegen te gaan, daar de oppervlakkige meerderheid van de mensheid zich blindelings aansluit bij een populaire en in ras tempo groeiende vereniging.

De vergadering vond plaats op het terras van Kostas taverna, welgelegen in de schaduw van een lommerrijke walnotenboom op het dorpsplein van Agios Ioannis (Parelion).
De oprichter en tevens voorzitter van de society, de heer P. McGovern, resident van Agios Ioannis, verklaarde de vergadering geopend door het heffen van een fles Mamos bier, welk gebaar door de overige aanwezigen welwillend gevolgd werd. Daarna volgde een geanimeerde conversatie tussen alle aanwezigen, zo nu en dan onderbroken door het innemen van een slok bier of wijn.
Denk nu niet dat het een ordeloze vergadering werd zoals er zovele zijn, vergaderen om het vergaderen. Nee nee, er kwamen belangrijke zaken ter tafel, zoals de aanhoudende hitte, welke Corfiotische gerechten waar het lekkerst zijn te genieten, de verschillen in belastingtarieven in binnen- en buitenland, de stand van de Yen ten opzichte van de Pond, de zorgelijke ontwikkelingen op de polen en de daar verblijvende pinguins, en andere belangrijke zaken die momenteel het nieuws beheersen.

Maar dan ineens is daar de voorzitter, die, door een broodmes ritmisch tussen twee bierflessen te bewegen, tot stilte maant. Gehoorzaam en ordelijk verstommen alle gesprekken, en zelfs de dames zwijgen uiteindelijk.
Voorzitter legt uit dat een van de aanwezigen, de heer Flynt, met een prangende vraag zit en daarover graag de mening van zijn medeleden wil horen.
Flynt staat, zichtbaar geëmotioneerd, op van zijn stoel, schraapt de keel en vraagt dan wat eigenlijk de doelstelling, de opdracht, de bedoeling of achterliggende gedachte is van de Treehouse Society. Verwachtingsvol kijken de leden elkaar aan, in de hoop eindelijk te weten te komen waar wij allen voor staan als society en waaraan wij onze kostbare tijd besteden.
Maar het antwoord blijft uit, op enkele vage verdenkingen na, zoals: het gezellig samenzijn van vrije geesten en het daarbij nuttigen van alcoholische versnaperingen in het landelijk gelegen Corfiotische dorpje Agios Ioannis.
Of: het uitwisselen van gedachten wat te doen aan het klimaatprobleem, dan wel het dreigende uitsterven van het Aziatisch Krulstaartaapje onder de aandacht te brengen. Maar wat er ook gesuggereerd werd, wat de connectie met een Boomhut en de society zou moeten zijn, werd niet duidelijk, een eensluidend antwoord bleef uit. En als snel werden de geanimeerde gesprekken hervat, de heer Flynt in vertwijfeling latend.
Er werd alras, tot tevredenheid van gastvrouw Anna, een flink gat in de biervoorraad geslagen, maar een taverna is natuurlijk geen bar, dus bood zij na verloop van tijd aan enkele voorgerechten te serveren. Dat voorstel viel in goede aarde en even later kon iedereen zich laven aan Griekse salade, tyrokafteri, tzatziki en bietensalade.

Inmiddels, de klok slaat 4 uur, hebben enkele aanwezigen, te weten Chris en Hillary, het strijdtoneel verlaten om een middagdutje te doen. Ter verhoging van de feestvreugde bestelt een der aanwezigen, wiens naam niet in het verslag van de vergadering genoemd wordt, tsipouro voor de overgebleven mannelijke aanwezigen. Die extra injectie van alcohol mist zijn uitwerking niet en de gesprekken winnen aan enthousiasme en volume.
Dan stelt de grondlegger van de Treehouse Society voor om gezamenlijk enkele strijdliederen te zingen. Om de toon te zetten, brengt hij een geslaagde imitatie van James Brown ten gehore door ‘Papa’s got a brand new bag!’ de ether in te schreeuwen.
Ondergetekende gaat daar gelijk in volume overheen met ‘Who let the dogs out, who, who?!’, als Anna naar buiten komt hollen en roept dat er mensen liggen te slapen.
Oh ja, het is siësta natuurlijk. Dan maar een rustiger versje gezongen, namelijk Sunny Afternoon van The Kinks.Na de laatste ‘Lazy on a sunny afternoon!’ is voor de meeste aanwezigen het moment aangebroken om de vergadering in opgewekte toestand te verlaten. De twee overgeblevenen, voorzitter McGovern en notulist Mulder blijven over om het verloop van deze eerste gedenkwaardige gebeurtenis te bespreken. Dus nog een laatste kopstoot besteld en tot tevredenheid vast te stellen dat de oprichting van de society een groot succes is en terdege bijdraagt aan het smeden van een band tussen mensen van verschillende rassen, rangen en standen. Onder de aanwezigen waren Britten, Roemenen, Welshmen, Spanjaarden, Nederlanders, Amerikanen en natuurlijk Grieken en daarbij een mix vormend van handwerkslieden, succesvolle zakenmensen, edelen, zwervers, rechtsgeleerden en wetsovertreders.

De doelstelling voor een volgende meeting werd door zowel de voorzitter als de notulist gezamenlijk opgesteld: de internationale spanningen die het wereldtoneel momenteel zo beheersen te elimineren.