Woensdag 8 oktober 2008 belt onze vriend Akis dat zijn vader de auto komt brengen. Of we hem op willen wachten bij de school, die achter ons huis ligt. We hebben in de eerste week van ons verblijf nog geen geschikte auto kunnen vinden om aan te schaffen, dus moeten we er een huren. Natuurlijk doen we dat bij onze vrienden van Car Hire Hermes in Dassia. Tijdens onze vakanties zijn ze altijd heel goed voor ons geweest en we hebben ze ervaren als heel fijne mensen.
Het is een welkome onderbreking van de oorlog waarin ik heel snel verzeild ben geraakt met Otè, de telefoonaanbieder op Corfu. Even de gedachten op wat anders.
Op mijn gemak kuier ik naar beneden, richting de school. Ik geniet van het zonnetje dat alweer heel erg zijn best doet. Bij de school gearriveerd komt Sylvana, een Nederlandse dame die de fietsenverhuur in ons dorp behartigt, op de fiets voorbij en we maken een praatje. Als zij na een paar minuten weg vervolgt, is het wachten op de oude Hermes.

Ah, daar komt onze tijdelijke auto, een Matiz, mijn kant op. Het is inderdaad de oude man. Hij was al vier keer het pad opgereden en weer terug, meldt hij in de zes woorden Engels die hij machtig is. Ik vertel hem dat hier de school is, waar we hadden afgesproken. Daar is hij reeds vijf keer langs gereden, zegt hij. Maar hij is niet boos, niet te merken tenminste. Ik stap bij hem in en wijs hem de juiste richting aan naar ons huis. Hij rijdt direct de andere kant op, naar de stoplichten aan de hoofdweg. Met handen en voeten leg ik hem uit dat Mirjam ook mee moet.
Ah, you want? No problem! Driftig zet hij zijn tanden in een hambroodje dat hij uit een papieren zak heeft opgediept en zet de auto knarsend in de achteruit. Hij probeert de auto te keren op een stuk van de weg dat breed genoeg is om een bus met aanhanger te keren, maar weet precies een geparkeerde auto achter zich te vinden zodat hij alsnog drie keer moet steken. Sturen valt ook niet mee met een broodje in de ene en een sigaret in de andere hand.

Even later zitten we gedrieën in de auto. Net op het punt dat onze chauffeur weg wil rijden, slaat de motor af. Hij kijkt even verstoord naar de oplichtende lampjes op het controlepaneel en draait de sleutel in het contactslot weer om. Knarsend doet de startmotor zijn verhaal, maar dat is ook alles. Nogmaals wordt de contactsleutel omgedraaid, maar het enige dat we horen is een langgerekt guhguhguh. Dasniegoe!
Na de startmotor meerdere malen mishandeld te hebben, lukt het dan toch eindelijk om het karretje aan de praat te krijgen. Maar bij de eerste bocht slaat het onwillige kreng alweer af. Opnieuw wordt geprobeerd te starten, wat in een keer lukt. Maar bij de stoplichten honderd meter verderop is het weer mis.
Accelaration, accelaration, mompelt de oude man glimlachend bij elke keer opnieuw starten. Ik wijs hem op een waarschuwingslampje dat voortdurend fel en opvallend knippert. Dat geeft toch iets aan, zou je verwachten, of het zit er voor de decoratie. Hoofdschuddend wijst hij deze mogelijkheid echter van de hand. Accelaration, accelaration, is nothing, roept hij bij wijze van uitleg.

Op onze rit naar Dassia slaat de auto bij elke keer dat we vaart minderen af. Op een bochtig en steil traject als dit, achter een bus, een truck met oplegger beladen met staalplaten en een oude gare tractor bestuurd door een 98-jarige halfblinde boer, weet je dat er om de minuut gestart moet worden.
Als we de hoofdweg naderen, heb ik besloten dat ik deze auto niet wil huren. Alsof hij mijn twijfels begrepen heeft, geeft de oude man eens een paar tikjes met zijn nagel tegen het dashboard en hoest een paar keer. En laat het kreng nou ineens stationair blijven lopen! Even zie ik hem in verbazing zijn wenkbrauwen optrekken. Dan verschijnt een glimlach van oor tot oor en hij kijkt mij triomfantelijk in de ogen. See? Now it is fixed!

Met brullende motor staan we voor het groene licht te wachten. Hij is zo opgelucht dat zijn karretje het weer doet, dat hij de rij toeterende auto’s achter ons niet eens in de gaten heeft. Met gierende banden rijdt hij nog net door het laatste stukje oranje heen.