Wat kan het toch handig zijn als je Nederlandse kennissen op Corfu hebt wonen. Zij hebben meestal wel inside information die aan de gewone vakantieganger onthouden is. Die moet  zich verlaten op het woord en de glimlach van de aanbieder van toeristische trips. In ons geval kregen wij tijdens een zeer uitgebreid etentje met goede vrienden van Jan de tip om een boottocht te maken met Antonios (I’m Greek, NOT Italian!). Aangezien Jan een betrouwbaar type is, zijn we op zijn woord afgegaan en hebben ons opgegeven om op een donderdag samen met kapitein Antonios Markos en zijn charmante vrouw Maria een boottocht te maken langs de oostkust van Corfu.

Tussen 10.15    en 10.30 uur worden we verwacht op de pier van hotel Dafnila Bay (Komeno Bay) en na een hartelijke begroeting wordt om 10.30 uur het ruime sop gekozen. Eerst zetten we koers naar Dassia, alwaar nog een aantal passagiers opgepikt worden. Pas dan gaat de trip echt beginnen.
Wat volgt is een prachtige tocht langs de oostkust van Corfu. Ik durf te stellen dat deze kant van het eiland het meest te bieden heeft op het gebied van natuurschoon. Prachtige plaatjes hebben we kunnen schieten van al het moois dat de kustlijn te bieden heeft op gebied van baaien, rotspartijen, dorpjes en stranden. Adembenemend!
Wat het extra aantrekkelijk maakt is het commentaar van Antonios en zijn vrouw, die honderuit kunnen vertellen over de pittoreske plaatsjes en kapitale villa’s die zich aan de oostkust bevinden. Informatie over mooie en/of rustige strandjes, snorkelgebieden, geschiedenis en andere wetenswaardigheden die je anders onthouden zouden zijn, verteld door een eilander die al jaren de zeeën rondom Corfu bevaart.

Maar na anderhalf uur varen vindt Antonios het educatieve gedeelte even genoeg en besluit dat het tijd is om de gedachten wat te verzetten. En dus gaan we voor anker in een baai die is omgeven door hoge rotsen en krijgen we ruim gelegenheid om te zwemmen. Hij geeft zelf het goede voorbeeld en springt met een sierlijke boog overboord in het helderste water dat ik ooit gezien heb. Onvoorstelbaar zo helder en prachtig groen als het water is! Voor de echt nieuwsgierigen is er een grot die zwemmend bereikt kan worden. Wel moet er een stukje onderwater gezwommen worden om in de grot te komen, dus je moet wel over lef en een lange adem beschikken om dit mee te maken. Maar je kan ook gerust genoegen met minder nemen, want om gewoon in de vrije natuur te zwemmen in dit bijzondere water is al een belevenis op zich en een El Dorado voor de verwende snorkelaar.
Na een uur als blije kinderen gesparteld en geplonsd te hebben lichten we het anker en varen we – onder het genot van een drankje dat ons welwillend verstrekt wordt – verder noordwaarts, steeds meer onder de indruk rakend van de schoonheid van deze kant van het eiland.

Na op het gemak en in opperste staat van genot weer een uur gevaren te hebben koersen we naar een bijna verlaten strandje, waar we aan land zullen gaan. Ik zeg ‘bijna verlaten strandje’, want juist op de plek waar we voor anker gaan en de boot verlaten, ligt een Italiaans stel te zonnen, en ik stel me zo voor dat vooral de man van het stel moet denken: Heb ik dat?, want hij lag geheel naakt te genieten van het zonnetje. Helemaal op zijn gemak voelt hij zich blijkbaar niet, want voordat alle passagiers en bemanningsleden aan land zijn – toch gauw een man of 16 in totaal, vrouwen en kinderen meegerekend – neemt hij snel een gekuiste houding aan, zodat niet elke deelnemer aan de boottocht een blik op zijn dubbelloops jachtgeweer met patronentas vergund is.
Terwijl de meesten een beetje besmuikt lachend aan land komen, heeft Antonios vanuit de struiken een barbecue te voorschijn getoverd waar hij als een volleerd pyromaan de brand in steekt. Daarna is hij druk in de weer met citroenen, olijfolie, schalen vol vers vlees en andere lekkernijen. Ondertussen richt Maria een soort strandtent op, bereidt een heerlijke salade voor bij de barbecue en stalt de sauzen en het brood uit. Tevens serveert zij lekker gekoelde drankjes. Dat gaat erin als koek na al onze vermoeienissen!
Wat kan ik zeggen over het vlees? Het was bereid door een top-barbecueër en smaakte zoals gegrilled vlees moet smaken. De geroosterde worsten liepen misschien wat minder, maar dat kwam wellicht door de onsmakelijke aanblik die de naakte Italiaan ons geboden had. Ik heb ze er echter niet minder om laten smaken!
Onze gastheer Antonios biedt de aanwezigen nog aan enkele zojuist gevangen zeeëgels te bereiden, maar daar is weinig animo meer voor. De maaltijd wordt besloten met een flinke moot sappige watermeloen.

Het mag geen verbazing wekken dat het goed zwemmen is na een eenvoudige maar voedzame maaltijd en daar krijgen we weer uitgebreid de tijd voor. Maar dan moeten we toch echt verder, want de dag is nog lang en er valt nog zoveel meer te genieten langs de oostkust.
Dus gaan we scheep naar Kassiopi, wat niet alleen een heel leuk stadje, maar tevens het keerpunt van de reis is. Op de terugreis varen we de haven van het pittoreske en piepkleine dorpje Agio Stefanos binnen en krijgen de gelegenheid om de inwendige mens nog wat te versterken middels een ijsje en een drankje. Daarvan maken de meesten gretig gebruik.
Helaas is dan het moment aangebroken dat de terugreis aanvaard moet worden. Voor de omgeving heeft bijna niemand aandacht meer, want in de loop van de dag is de sfeer meer dan vriendschappelijk geworden dankzij de inspanningen van de gastheer en zijn vrouw en iedereen bespreekt de avonturen of ligt in het zonnetje bij te komen van deze prachtige dag.
Een absolute aanrader voor een hele schappelijke prijs!