Met een stick vol mooie foto’s in mijn camera bedenk ik mij dat ik nog enkele boodschappen bij de supermarkt moet halen. Maar niet via de kortste weg, want ik wil Pelekas nog even van een afstand fotograferen. Dat werd nog een hele uitdaging…
Ik hoef alleen maar op het geluid af te gaan. Druk pratende mannen, die hun redenatie kracht bij zetten door het volume van hun stem te verhogen. Vanuit het felle licht begeef ik mij in de donkere ruimte van het kafèneion. Ik neem de entourage in mij op. Aan een tafeltje zit een aantal mannen te kaarten. Dan vraagt een van hen waar ik vandaan kom…
Zullen we vanavond nog eens naar het strand gaan voor een moonlight swim?, vroeg Mirjam om 10 uur ’s avonds. Best wel een heel goed idee, niet in het laatst omdat het nog steeds zeer warm is. Zo gezegd, zo gedaan.
Op het verlaten strand ontdoen wij ons van bijna al onze kleding. Dan stelt Mirjam voor om…
Ik zit op een zeer prettig terras in de Stad, samen met wat internationale vrienden die hun hart ook verpand hebben aan Corfu. Wij lieten ons de drankjes en mezès goed smaken, terwijl wij om ons heen massa’s mensen, Grieken en toeristen, ontspannen zagen wandelen. Niets wees er op dat er vreselijke dingen stonden te gebeuren…
Na een leuke fotoklus in Pelekas begint mijn maag flink te knorren. Ik zie een lekkere lunch dan ook altijd als een rijke beloning wanneer je druk bezig geweest bent. Keuze genoeg aan het dorpsplein en daar ontmoet ik ook Nikos, die in een rolstoel zit….
Water is een kostbaar goedje, zeker om het te drinken. Water uit de kraan drinken is een riskante aangelegenheid, of je moet eens lekker af willen vallen. Dus ga ik regelmatig naar de watertap in ons dorp. Daar leerde ik een belangrijke les van een wijze Griek op een oud bromfietsje…
Wanneer ik op de deur van mijn artistieke vriend Panos klop, blijft het stil. Het zou natuurlijk kunnen dat hij niet thuis is, daar is niets vreemds aan. Maar veel Grieken hebben de goede gewoonte ’s middags een dutje te doen. Dan komt er een Griek langs die vraagt wie ik zoek…
Belofte maakt schuld, en dus besloot ik om mijn goede vriend Panos, woonachtig in het schilderachtige plaatsje Komianata weer eens te bezoeken. Meestal houdt dat in dat je van tevoren beter niet kunt eten. Dat bleek te kloppen…
Zaterdag 4 december te lezen in de Telegraaf: Passagiers overnachten op Schiphol om sneeuw.
Vanwege de overvloedige sneeuw in combinatie met venijnige stormscheuten werd een groot aantal vluchten geschrapt. Waaronder die naar Athene. Ik had bedacht op zaterdag weer terug naar Corfu te keren, na een verblijf van vier weken onder de Nederlandse ‘zon’. Maar dat liep anders…
Ik word wakker van het gebeier van de plaatselijke koster. Huh? Het is toch geen zondag? Omdat de dagen hier
Het is nu ruim vier maanden dat Mirjam in Nederland is en ik dus alleen ben hier. Of ik niet
Op weg naar een hoog gelegen plateau, om orchideeën te kieken, kom ik op een smal bergpad terecht. De stilte daar is overweldigend. Geen mens, geen hond, zelfs de wind zwijgt. Het landschap doet aan dat van de maan denken. Veel rotsgrond, enorme keien en het imposante massief dat majestueus boven me uit torent. Ik voel me alleen op de wereld, maar dan in de goede zin van het woord. Al snel verandert het maanlandschap in een groene wildernis en ik zie de velden met prachtige groeisels als voor me. Dan passeer ik een haakse bocht en struikel bijna van verbazing van het tafereel voor me…