Trouw rouwen
Trouw rouwen En daar sta je dan, midden in de nacht moederziel alleen op vliegveld Eindhoven. Gelukkig hoefde ik niet […]
Schatgraver
Na enkele stranden in de buurt, zoals Prasoudi , Kanouli en Alonaki Beach gekiekt te hebben, heb ik eigenlijk niet zoveel zin meer om nog een dorpje te bezoeken. De zon staat hoog aan de hemel, en om met deze temperatuur door zo’n dorpje gaan lopen ploegen en zwoegen, nee.
Maar even later zie ik een dorpje tegen de bergwand aan geplakt liggen en ik denk: laat ik toch maar even gaan. Ik heb er al zoveel gezien, maar ik blijf me verbazen hoe leuk het altijd is om weer een nieuwe te ontdekken. Ik voel dat altijd een beetje als het vinden van een schat, als een ontbrekend stuk van een verzameling. Ik heb er weer een…
Zoekt en gij zult vinden
Bij alle instructies die wij meekregen van Karel, de eigenaar van de kippen die wij de komende weken gaan verzorgen, vertelde hij ook dat er op de weg naar Stavros een uitstekende bakker zit. Elke dag vers brood (ook op zondag), gebakken in een olijfhout gevoede oven, eerlijk en ambachtelijk bereid, dus zonder conserveringsmiddelen, kleur-, geur-, smaak- en braakstoffen. Probleem is alleen de bereikbaarheid van bakker Theo. Afhankelijk van zijn slaapgewoonten is hij al of niet aanwezig in de bakkerij. Is het de avond ervoor erg laat geworden, dan kan het zomaar zijn dat Theo een uurtje of wat later zijn broodjes de oven inschuift. Ander probleem is dat de bakkerij niet als zodanig is te herkennen…
Niet te geloven
Iedereen kent wel een persoon die het met de waarheid niet zo nauw neemt als het gaat om het beschrijven van zijn of haar successen. Ikzelf denk dat het enerzijds een gebrek aan zelfvertrouwen is, anderzijds een bepaalde afgunst op personen die zij, om wat voor reden dan ook, bewonderen.
Daar kan je natuurlijk tegen in gaan als zo’n fantast weer helemaal los gaat op feestjes en partijen, maar beter is het om ze helemaal de vrije hand te geven om zich te buiten te gaan aan overdrijving en waan. Het is mijns inziens een van de beste vormen van vermaak. En laten wij nu op Corfu zo iemand gekend hebben…
Florence Nightingale
Ik plens koud water in mijn giechel en sputter en proest als een half verzopen hond. Horror. Maar ferm zijn Dickie, we moeten een vlieguig halen en dat wacht niet.
Hm, we zijn toch te laat op weg gegaan, zien wij even later in groene blokletters op het dashboard LCD-tje alvorens de sleutel uit het contactslot te halen. Kwart over vijf reeds! Nou ja, het is pas eind februari, dus we hoeven ons niet te haasten. Het vakantieseizoen is nog lang niet losgebarsten, wie maakt ons wat? We verheugen ons al op de rust en ruimte van Schiphol die wij gewend zijn op een tijdstip als dit. Dat bleek een enorme misrekening…
Time in a bottle
Tijd op Corfu is een ander begrip dan bijvoorbeeld in Nederland, om maar eens een land te noemen. De tijd is op dit gezegende eiland een stuk genadiger voor de bewoners dan die in Nederland. Zucht de Nederlandse samenleving onder een ijzeren juk van Vadertje Tijd, hier merk je daar niet veel van. In de Lage Landen regeert de klok met harde hand. Je baas staat reeds ongeduldig op zijn horloge te tikken als jij te laat binnen komt met een zweetsnor en een verwilderde blik in je ogen. Omdat je zo moe was na dat avondje stappen en je 5 minuten langer bleef liggen.
Dat hebben wij hier allemaal niet. Tijd wordt een abstract begrip…
Piet niet
Een conversatie tussen een voor- en tegenstander van een typisch Nederlandse happening: al of niet Zwarte Piet
Schatgraven
Van een vriend kregen wij onlangs een boekje te leen, genaamd Een Feestmaal op Corfu van Emma Tennant. Deze Engelse schrijfster, die decennia lang op Corfu gewoond heeft, verhaalt regelmatig over haar huis in Liapades, vlakbij het strand van Rovinia Beach gelegen.
Na het boekje gelezen te hebben, was onze nieuwsgierigheid zodanig gewekt dat we besloten het strandje op te zoeken. Dit konden we prachtig combineren met een eerste wandeltocht met onze nieuwe hond Foxy. Doel van de wandeling: Rovinia Beach. Dat bleek toch niet zo’n eenvoudige opgave…
Toen men ‘Nee’ zei
Tienduizenden mensen verdringen zich in het Espianade park en de straten rondom de drukste promenade van Corfu. De terrassen puilen aan alle kanten uit, elk bankje in het park is bezet.
Vanuit de verte dringt zich al zachtjes het staccato geluid van een drumband in mijn oren. Dan valt mijn oog op een aantal op het gras liggende glimmend gepoetste tuba’s, ook wel bombardons genoemd. De meeste worden terzijde gestaan door een even glimmende fanfarehelm voorzien van gekleurde versiering. Het is tenslotte 28 oktober, beter bekend als Oxi-mera…
Ik drink
Tijdens een fikse griep zoek ik afleiding in het – voor de zoveelste keer – kijken van The Godfather, deel 2. Het is altijd goed om je te realiseren dat je niet de enige bent die wel eens met tegenslag, in mijn geval een giepje, te maken krijgt. Met alle moord en doodslag die je voorgeschoteld krijgt tijdens dit meesterwerk denk je: dan zijn mijn problemen te verwaarlozen.
Maar ik wil natuurlijk wel van mijn beukend hoofd en andere griepverschijnselen af. En dus maak ik overvloedig gebruik van het beste medicijn tegen een pittige griep. De naam van dit natuurlijke wondermiddel? Tsipouro!
Warm bad
Toen ik na een voorspoedige vlucht vanuit Corfu de grote hal van vliegveld Weeze achter mij liet en door de donkere nacht op zoek was naar de auto die volgens afspraak op mij wachtte, kreeg ik een aantal verrassingen te verwerken.
Ik werd aangenaam verblijd bij het zien van een prachtig glimmende Peugeot 308 met toeters en bellen, helemaal voor mij alleen. Mijn God, wat een plaatje staat mij de komende weken ten dienste.
Met enig schuldgevoel denk ik aan de eigenaresse van deze luxe auto. Zij moet het helaas met onze zuto doen…
Zo kan het ook
Tijdens een van mijn fietstochten door Ropa Valley vond ik in een scherpe bocht het wrak van een auto ondersteboven liggend in een diepe greppel. Op mijn vragen of er iemand al of niet gewond in de auto zat, kwam geen antwoord. Ik besloot eerst de politie te bellen alvorens zelf een blik te werpen in de auto om te zien of er iemand in nood of dood was.
Toen ik eindelijk iemand aan de lijn kreeg en de situatie uitlegde, gaf de telefonist aan dat er misschien vandaag nog wel iemand langs zou komen om poolshoogte te nemen. Toen ben ik toch zelf maar afgedaald…