2012

Grieken

Je hebt inmiddels waarschijnlijk al veel over Corfu gelezen op mijn site. Toch is een belangrijk onderdeel van Corfu nog enigzins onderbelicht gebleven: de bewoners van het eiland. Grieken, of beter gezegd: Corfioten. Grieken op het vasteland vinden de Corfioten over het algemeen eigenaardige mensen. Gemakshalve noemt men ze ‘peasants’, oftewel boeren, burgers, buitenlui. Dit oordeel berust op het feit dat ze anders praten dan de vastelanders, en andere ideeën hebben hoe het leven te leven.
Ondanks dat de bewoners van Corfu wezenlijk anders zijn dan Grieken, zullen we toch een poging wagen ze in het algemeen te beschrijven. Want anders zijn ze!

Jumping Corfu

Omdat ik bij het zien van al die overheerlijke sinaasappels in onze tuin ineens een niet te stuiten aandrang krijg om mijn tanden erin te zetten, graai ik een schaartje uit de keukenla en loop gewapend met een plastictas naar buiten. De lokroep van de prachtig oranje tennisballen – maar dan groter – heeft zijn uitwerking niet gemist.
Ik heb al snel een paar kilo uitstekende vitaminenbommen in mijn tas en stel mij een lekkere alcoholische versnapering met verse jus voor, als ik ineens een onverwachte gast tussen de rijke oogst zie zitten…

Maybe just happy

Tijdens een wandeling met onze trouwe herder Plati bemerk ik dat het jammer is dat ik mijn camera niet bij me heb. Ons buurdorpje Afra ligt vanaf het plaatselijke kerkje zo mooi afgestoken tegen de heuvelwand dat het gewoon zonde is als ik er geen plaatje van kan maken.
En dus besluit ik na afloop van de wandeling nog even in de auto te stappen en alsnog Afra vast te leggen voor het nageslacht.
Net als ik weer naar huis toe wil gaan, zie ik de eigenaar van de plaatselijke taverna voor zijn huis zitten. Hij nodigt mij uit voor een drankje…

Jong geluk

Via mijn website Green Island kreeg ik de vraag voorgelegd of ik kon helpen bij de organisatie van een bruiloft op Corfu. Een Sloveense jongedame genaamd Jasmina was vorig jaar samen met haar vriend Matsis op Corfu op vakantie en het leek ze een prima locatie om hun eeuwige liefde voor elkaar op dit romantische eiland te bezegelen.
Daar staan ze niet alleen in, Corfu is een populaire locatie om te trouwen. Omdat ze tijdens hun vakantie met vrienden in Ipsos verbleven, werd besloten de ceremonie daar te houden. En of ik ook een fotograaf kende. Eh, jawel.

Nocturne

Tijdens een etentje bij Lucciola, een prima restaurant niet ver vanaf Dassia, treedt er een bandje op. Wat wil je nog meer? Live muziek terwijl je je tanden in een lekkere bifteki zet!
Maar zoals het bij mij en vele anderen werkt, tijdens een bepaald nummer moest ik ineens aan een andere song denken: Morning Dew, van de betreurde Long John Baldry.
Ik waarschuw Mirjam dat we die straks bij thuiskomst gaan draaien.
En zo geschiedde. Maar van het een komt het andere en tot bijna het ochtendgloren spelen we muziek, met als gevolg een fantastische playlist…

Lente

Het is weer mei op Corfu en dus? Vlindertijd! Wat een genot is het toch om die vrolijke, maar tegelijkertijd nijvere beestjes rond te zien fladderen. In hoog tempo worden alle bloemetjes dartelend aangedaan. Vertoont zich een soortgenoot in hetzelfde stukje luchtruim dan is het helemaal feest. Soms zie je dan dat ze even om elkaar heen cirkelen en dan hoor je ze gewoon zeggen: your place or mine?
Maar, vlinders houden van hun privacy, en dus vind je de meeste in de onontgonnen gebieden. Dan is Palaia Perithia natuurlijk de beste optie om ze op de gevoelige plaat vast te leggen.

Een mooie dag

Ik word op deze zonovergoten dag gebeld door een Nederlandse vriend – ook wonend op Corfu – die even een biertje wil gaan drinken. Ondanks dat ik druk ben, voor mij is dit een gewone werkdag, besluit ik toch van de gelegenheid gebruik te maken. Even later zitten we in de auto op weg naar ons buurdorp Afra waar een tentje is waar je bij een biertje altijd een bordje mezès krijgt, zoiets als tapas maar dan op zijn Grieks.
Als we bij ons dranktentje arriveren, ziet het er gesloten uit. Maar we horen aan de zijkant druk gepraat, dus we besluiten even poolshoogte te nemen…

Apokries

Terwijl ik mij door de massa heen wring, vraag ik mij af wat er nu weer aan de hand is. Echt veel reden tot feest hebben de Grieken de laatste tijd toch niet. Ik loop ineens achter een viertal jonge poezen aan, compleet met staarten, kattenoren en snorharen. Dan komt ons een groepje matrozen tegemoet. Allen met een stralend witte pet op de lange donkere haren, getooid in de kenmerkende blauw-wit gestreepte zeemanskiel met open kraag. De zeebonken, zonder uitzondering allemaal van het vrouwelijk geslacht, zijn niet ouder dan een jaar of achttien. Natuurlijk, het is carnaval!

Alexandros

Tijdens een van de eerste ommetjes die ik maakte door Agios Ioannis, onze woonplaats op Corfu, ontmoette ik Alexandros. Gezeten voor zijn huisje in het centrum van ons dorp vond ik hem gelijk de moeite van fotograferen waard. Mooie oude getaande kop met daarin een paar vriendelijke ogen die mij nieuwsgierig vanonder een geruite pet aankeken.
Al snel vernam ik dat hij in het dorp gemeden werd, ondanks zijn vriendelijk voorkomen. Er deden de wildste verhalen over hem de ronde en dan kan je het in een klein dorp als het onze wel schudden. Maar ik liet me daardoor niet weerhouden…

Uitzien naar uitzicht

Goddelijk uitzicht vanaf de berg Stavros, lazen wij in de Corfu wandelgids. Nou, als dat geen aanbeveling is. Dat goddelijke zal wel meevallen. Het te behalen doel is namelijk een kloostertje en de bewoners van dergelijke gebouwen hebben meestal niet veel met God op. Maar dat doet niets aan het uitzicht af, dus we gaan ervoor.
Wel is het een wandeling in categorie 2, op een schaal van 3, waarschuwt de gids. Een kleine tien kilometer, met veel onverharde paden en stijgingen tot wel 400 meter. En vermoeiend was het…

Scroll naar boven