stress

Ik plens koud water in mijn giechel en sputter en proest als een half verzopen hond. Horror. Maar ferm zijn Dickie, we moeten een vlieguig halen en dat wacht niet.
Hm, we zijn toch te laat op weg gegaan, zien wij even later in groene blokletters op het dashboard LCD-tje alvorens de sleutel uit het contactslot te halen. Kwart over vijf reeds! Nou ja, het is pas eind februari, dus we hoeven ons niet te haasten. Het vakantieseizoen is nog lang niet losgebarsten, wie maakt ons wat? We verheugen ons al op de rust en ruimte van Schiphol die wij gewend zijn op een tijdstip als dit. Dat bleek een enorme misrekening…