grieken

Corfu Verkeer

Autorijden op Corfu is anders dan in Nederland. De doorgaans zo rustige Griek lijkt in de auto een ander mens geworden. In grote haast jakkeren ze over het eiland in een poging hun bestemming in recordtijd te bereiken. Dat daarbij wel eens de verkeersregels overtreden worden, om niet te zeggen: met voeten getreden, mag duidelijk zijn. Ook van zijn normaliter zo relaxte houding is bij het omdraaien van de contactsleutel geen spoortje meer te bekennen.Bekende grap in Griekse kringen: Wat is de kortste tijdseenheid die een mens kan waarnemen? De tijd tussen het op groen springen van een stoplicht en het moment dat de Griek in de auto achter je op de claxon drukt. Hier dus wat tips alvorens je in het verkeer te storten…

Je hebt inmiddels waarschijnlijk al veel over Corfu gelezen op mijn site. Toch is een belangrijk onderdeel van Corfu nog enigzins onderbelicht gebleven: de bewoners van het eiland. Grieken, of beter gezegd: Corfioten. Grieken op het vasteland vinden de Corfioten over het algemeen eigenaardige mensen. Gemakshalve noemt men ze ‘peasants’, oftewel boeren, burgers, buitenlui. Dit oordeel berust op het feit dat ze anders praten dan de vastelanders, en andere ideeën hebben hoe het leven te leven.
Ondanks dat de bewoners van Corfu wezenlijk anders zijn dan Grieken, zullen we toch een poging wagen ze in het algemeen te beschrijven. Want anders zijn ze!

Apokries

Terwijl ik mij door de massa heen wring, vraag ik mij af wat er nu weer aan de hand is. Echt veel reden tot feest hebben de Grieken de laatste tijd toch niet. Ik loop ineens achter een viertal jonge poezen aan, compleet met staarten, kattenoren en snorharen. Dan komt ons een groepje matrozen tegemoet. Allen met een stralend witte pet op de lange donkere haren, getooid in de kenmerkende blauw-wit gestreepte zeemanskiel met open kraag. De zeebonken, zonder uitzondering allemaal van het vrouwelijk geslacht, zijn niet ouder dan een jaar of achttien. Natuurlijk, het is carnaval!

Alexandros

Tijdens een van de eerste ommetjes die ik maakte door Agios Ioannis, onze woonplaats op Corfu, ontmoette ik Alexandros. Gezeten voor zijn huisje in het centrum van ons dorp vond ik hem gelijk de moeite van fotograferen waard. Mooie oude getaande kop met daarin een paar vriendelijke ogen die mij nieuwsgierig vanonder een geruite pet aankeken.
Al snel vernam ik dat hij in het dorp gemeden werd, ondanks zijn vriendelijk voorkomen. Er deden de wildste verhalen over hem de ronde en dan kan je het in een klein dorp als het onze wel schudden. Maar ik liet me daardoor niet weerhouden…

Babis

In een wandelgids over Corfu heb ik gelezen dat er een aantal leuke bezienswaardigheden te bewonderen zijn in de richting van Kanoni, een zeer oude buurt die grenst aan de stad. Gewapend met mijn fotouitrusting begeef ik me op weg. Het zonnetje schijnt, het is gezellig druk langs de baai en ik voel me prima op mijn eilandje.
Na de eerste kiekjes gemaakt te hebben, zie ik een bakkerijtje annex minimarkt en besluit even een verfrissing te nemen. Daar ontmoet ik ook Babis…

Het Kafeneion

Wanneer ik de hoek omsla, komt het geroezemoes uit het Kafeneion me reeds tegemoet. Het klinkt als het steeds luider klinkende gezoem van een bijenkorf in het honingseizoen.
Ik stap naar binnen en bestel bij Dimitris een Sketo, sterke Griekse koffie, maar dan zonder de melk en de suiker. Even later zit ik achter een dampend kopje, formaat espresso. Terwijl ik wacht tot de blubberlaag koffieprut aan de oppervlakte is bezonken alvorens een slok te nemen, heb ik de gelegenheid de zaak op mijn gemak in me op te nemen…

Groene blaadjes

Na een leuke fotoklus in Pelekas begint mijn maag flink te knorren. Ik zie een lekkere lunch dan ook altijd als een rijke beloning wanneer je druk bezig geweest bent. Keuze genoeg aan het dorpsplein en daar ontmoet ik ook Nikos, die in een rolstoel zit….

Rijkdom

Water is een kostbaar goedje, zeker om het te drinken. Water uit de kraan drinken is een riskante aangelegenheid, of je moet eens lekker af willen vallen. Dus ga ik regelmatig naar de watertap in ons dorp. Daar leerde ik een belangrijke les van een wijze Griek op een oud bromfietsje…

Gastvrije Grieken (2)

Wanneer ik op de deur van mijn artistieke vriend Panos klop, blijft het stil. Het zou natuurlijk kunnen dat hij niet thuis is, daar is niets vreemds aan. Maar veel Grieken hebben de goede gewoonte ’s middags een dutje te doen. Dan komt er een Griek langs die vraagt wie ik zoek…

Gastvrije Grieken (1)

Belofte maakt schuld, en dus besloot ik om mijn goede vriend Panos, woonachtig in het schilderachtige plaatsje Komianata weer eens te bezoeken. Meestal houdt dat in dat je van tevoren beter niet kunt eten. Dat bleek te kloppen…